(၁၂)နာရီ အတိမွာ ထြက္မယ့္
အခ်ိန္ရထားကို စီးနင္းလို႔
ငါခရီးတေထာက္ ထြက္ရျပန္ျပီေပါ့
လက္ျပလို႔ မင္းေနရစ္ခဲ့ေတာ့ ၂၀၀၉ ေရ....

ေပးဆပ္မႈသက္သက္နဲ႔
မင္းရင္ခြင္မွာ (ငါ့ကို) ေထြးေပြ႔ထားတာ
၁၂လ ရာသီသာ ၾကာသြားတယ္
ငါ့ဖက္က (ေကာင္းတဲ့) တုန္႔ျပန္မွု မေပးခဲ့မိဘူး....

သူငယ္ခ်င္းေကာင္းေတြ
မင္း ငါ့ဆီကို ေခၚလာတယ္
အမွတ္တမဲ့နဲ႔ တန္ဖိုးထားရမွန္း ငါမသိခဲ့ဘူး.....

အခြင့္ေကာင္းေတြ
မင္း ငါ့ဆီကို သယ္လာတယ္
ေခါင္းငံု ေရွာင္လဲႊ ငါေက်ာခိုင္းလို႔ ေနခဲ့တယ္....

အခ်ိန္ကို ေငြေၾကးနဲ႔
ေရာေႏွာ ေမႊေနာက္
ငါေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီး မ်ဳိခ်ခဲ့တယ္....

ေနာင္တ အလြမ္းေတြ တေလွၾကီးနဲ႔
ငါ ခရီးဆက္လို႔ သြားရေတာ့မယ္....

မင္း .. ေနရစ္ခဲ့ေတာ့ ၂၀၀၉ ရယ္
ေန ရစ္ ခဲ့ ပါ ေတာ့ ....

ျပန္ဆံုဖို႔ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္ေအာင္
ငါတို႔ တေတြ ေ၀းခဲ့ၾကျပီေလ....

(ကဗ်ာမပီ စာမမီွပါ .. ရင္ထဲက ခံစားခ်က္ သက္သက္မွ်သာ .. ႏွစ္သစ္မွာ ျငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစ .. ကံေကာင္းေသာ ၂၀၁၀ ကို ပိုင္ဆိုင္ၾကပါေစ...)

အားလံုးကိုခ်စ္ခင္ေလးစားလွ်က္...
# Posted by ေမာင္ေက်ာ္ဟိန္း on ဒီဖင္ဘာ 29, 2009 at 5:57pm

ေလာဘၾကီးလို႔ မဟုတ္
လူသားရဲ့ လံုးလ
ေသခါမွ ေလွ်ာ့လိုတဲ့
ဦးေမာ့ေနတဲ့ ဇြဲသတၱိေၾကာင့္ပါ။

တကယ္မျဖစ္ေတာ့လဲ
ရယ္ပစ္ႏိုင္ပါတယ္။

တကယ္ မရေတာ့လဲ
တဲအိုပ်က္မွာ ေနရ ေနရ။

စိတ္ဓာတ္မက် အလံမလွဲစတမ္း
ေရာင္ရဲ့ တင္းတိမ္
ဘ၀မွာ ခံတြင္း ျမိန္တက္ပါတယ္။

လူသားတို႔ ရြာကို
လက္ခ်ည္းလာခဲ့တဲ့ ငါဟာ
ဘာကိုမ်ား မက္ေမာလို႔
လက္ပံေတာကို တမ္းတေနရဦးမွာလဲ။

ေနလဲေပ်ာ္ေပ်ာ္ ၊ ေသလဲေပ်ာ္ေပ်ာ္
ငါ့အေဖာ္ေတြ တပံုၾကီးပါကြယ္ ။ ။

တင္မိုး
၃၀၊ဇႏ႖၀ါရီ၊၁၉၉၉
စေနေန႔ နံနက္ခင္း

ဘ၀ကို သံပတ္ေပးေနတဲ့
အေရးေတာ္ပံုစိတ္နဲ ့ငါ။

ဘယ္ေနရာမွာ ေခ်ာက္ကမ္းပါးဆိုလဲ
ေက်ာက္အားပိုစရာ ငါ့မွာမရွိ။

ဘယ္ေသာင္ေကြ႔မွာ
မိေက်ာင္းေတြ ေတြ႔တယ္ဆိုလဲ
မေမ့မေလ်ာ့ အပၸမာဒစိတ္နဲ႔
ရိပ္ခနဲဆို သတိေမာင္းတင္ျပီး
ေအာင္ျမင္ေအာင္ ရင္ဆိုင္မယ္။

အစာတဖတ္ရွာ ရန္သူတဖက္ၾကည့္တဲ့
က်ီးကန္းရဲ႔ သတိမ်ိဳးနဲ႔
မုဆိုးရဲ့ ေလးအ၀င့္ကိုလဲ
နားစြင့္လို႔ ေနဦးမယ္ ။

တင္မိုး
၃၀၊ဇႏ၀ါရီ၊၁၉၉၉
စေနေန႔ နံနက္ခင္း